خــــــــــُدایی چقد مـــا اسکـــُل بودیم :)))) داشته باش جونه داش
مـــــــــــروری بر شعرهای بچــــــــــــــــگی :
دستمال من زیر درخت آلبالو گم شده،
سواد داری؟ ( خو چه ربطی داشت؟)
نوچ نوچ
بی سوادی؟
نوچ نوچ
پس تو خر من هستی !!!!!
و به این ترتیب ما اوسکول وار بزرگــــــــ شدیم
________________________
این یکیش خیلی خارجیه:
آن مان نباران
دو دو اسکاچی
آنی مانی کلاچی!!!
(یعنی چی آخه!زبون آفریقایی میخوندیم؟!!)
_________________________
ده بیست سه پونزده
هزار و شصت و شونزده
هرکی میگه شونزده نیست!
خاله پیرزن خونه نیس
_________________________
جون من برید تو نخ ادامه ش!!!
خاله پیرزن خونه نیست!
آخه رفته انگلیس!
بخره یه خودنویس!
خودنویسش گرونه
دونه ای یه قرونه!!!(یعنی خیلی گرون بوده مثلا!)
__________________________
این یکی که دیگه اینقدر تاثیر گذار بوده که الانم میگیمش!!
اتل متل توتوله!
گاو حسن چه جوره!
نه شیر داره نه پستون (بعد خیلی جالبه اینجا که بدون شیر و پستون شیرشو بردن هندستون)!!!
یک زن کردی بستون! (و اینگونه بود که از هند به کردستان سفر کردیم!)
_________________________
این یکی!!!
حسن یک، حسن دو، حسن سه...حسن ده
حسن دنده به دنده!
حسن بشقاب پرنده!
حسن چرا نمیخنده! (و بعد در کمال تعجب و ناباوری!!!)
حسن میشینه میخنده!
حسن نوکر بنده!
سرعت حلزون